Zoals je vast wel weet, loop ik met Oeds meestal los waar het kan. En ik zeg met opzet ‘waar het kan’ en niet ‘waar het mag’. De plaatsen ‘waar het mag’ worden steeds schaarser namelijk.
Dit omdat natuurbeschermers vinden dat honden teveel de natuur verstoren. Of ze vinden dat het niet verantwoord is, bijvoorbeeld door de komst van wolven, terwijl er nog geen gevallen in Nederland bekend zijn waarbij de Canis Lupus schade heeft veroorzaakt bij onze geliefde Canis Lupus Familiaris. Dus eigenlijk is er geen reden, maar het gebied wordt toch dichtgegooid.
En dan zijn er nog de overige recreanten die steen en been klagen bij Gemeenten en natuurorganisaties als Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, it Fryske Gea etc.
Tja als je met meerdere soorten gebruikers gebruik moet maken van steeds kleiner wordende gebieden, dan ontstaan er conflicten.
Aan die conflicten zijn we als hondenbezitters niet altijd debet. Zo had ik een workshop in het bos bij Koekangerveld. Oeds en stabij Abe staan bij ons terwijl ik een en ander uitleg aan de deelnemer. En geheel onverwachts komt daar een mountainbikester die snoeihard rakelings langs ons heen scheurt.
Wij schrokken ervan en gelukkig was ik niet bezig met een hond met een bewegingstrigger. En gelukkig stonden onze honden veilig, anders waren ze omver gereden.
Ik heb in niet mis te verstane woorden dat mens ettelijke verwensingen naar haar hoofd geslingerd. En geloof me, als ze oordopjes in had (dat hebben ze bijna allemaal die joggers en medemensen op tweewielers) dan heeft ze het zeker weten alsnog meegekregen.
Een ander voorbeeld is hoe twee ruiters over zandvlakte de Haere bij Doornspijk racen, in dichte ochtendmist. Ik was daar met een vriendin en haar stabij op vakantie. We zagen door de mist geen hand voor ogen, maar we hoorden paarden aan komen denderen. Ik zei “zorg dat je Ziva bij je hebt”, te laat. De twee ruiters waren er al en kwamen over een zandduin aanstormen, ze konden ons net ontwijken, maar Ziva werd getriggerd en ging er achteraan.
Gelukkig kwam ze weer ongeschonden terug. Maar ook die ruiters heb ik de huid vol gescholden. Ingrid was nog even bang dat ze terug zouden komen, waarop ik zei ‘ik trek ze zo van het paard af’ ik was echt hellig, mede door de schrik natuurlijk.
Als daar een gezin met kleine kinderen had gelopen, dan was het leed niet te overzien geweest. Welke halve gare gaat in dichte mist op een paard in volle galop door een gebied waar ook andere recreanten zijn.
En wat denk je….. Het losloopgebied aldaar op de zandvlakte gaat per maart/april dit jaar dicht, over en uit voor de vrije blije loslopende hond.
Helaas ken ik ook vele voorbeelden van hondenbezitters waar incidenten mee zijn en daar gaat deze blog eigenlijk over.
Zorg dat jij als hondenbezitter het verschil gaat maken. Wees een ambassadeur voor de loslopende hond.
Ook in losloopgebied, hou je hond in de buurt, laat hem niet naar andere recreanten gaan, maak even contact met tegenliggers met hond. Laat hem niet jagen, ook niet in losloopgebied, maar vervul die passie voor jacht op een andere manier. Bijvoorbeeld zoals ik Oeds het jachtspelletje aanbiedt met de dummy.
Ik kom momenteel gigantisch veel honden tegen met een GPS tracker en als ik er naar vraag is het antwoord ‘dan weten we in ieder geval waar die is’.
En overkomt het je een keertje dat je je hond even niet op tijd naast je hebt…maak excuses. Laat de andere partij weten dat je er oprecht mee bezig bent en dat je die mensen serieus neemt. Een beetje hoffelijkheid wordt echt gewaardeerd is mijn ervaring.
Wat mij betreft mag je andere recreanten die zich niet hoffelijk gedragen ook laten weten wat je daarvan vindt. Zij hebben niet meer rechten dan dat jij met je hond hebt. Helaas zijn de hondenbezitters en dus ook de honden wel altijd de dupe van de klagende mederecreanten, deze klagers lijken eerder een luisterend oor te krijgen bij gemeenten en natuurorganisaties. Misschien moeten we als hondenbezitters ook meer gaan klagen over asociale medegebruikers, goed voornemen….ik denk dat ik dat maar ga doen.
Van het weekend werd Oeds in losloopgebied lastig gevallen door een andere reu. De bijbehorende mens was in geen velden en wegen te bekennen. Ook dat is niet okay. Ik kan dat handelen en door Oeds even net wat steun te geven, krijgt de reu een reprimande van Oeds.
Maar het hoort niet, een ander jouw issues met de hond laten oplossen. Er is een reden waarom die hond gaat rijden op Oeds. Later zag ik de hond nog een andere hond lastig vallen.
En ja hoor, tref ik die hond weer met zijn bijbehorende mens op een rustig bospad.
De hond zou weer op Oeds, dus ik zei direct ‘toe maar Oeds’ en Oeds geeft hem direct een felle waarschuwing. De bijbehorende mens keek niet op of om. Totaal niet in contact met de hond, maar ook niet met de omgeving.
Dit gedrag is niet okay.
En dan heb ik het niet over het gedrag van de hond.
Dus beste lezers, zorg dat je het verschil maakt.
En als je niet weet hoe of je loopt vast naar de zoektocht hoe je het wel voor elkaar krijgt, dan weet je mij te vinden toch?
Is jouw hond al ambassadeur voor de loslopende hond?
Laat het me weten. Tot de volgende ‘hondenvoer’ 🙂
Onderstaande het filmpje wat ik gemaakt heb toen Oeds werd lastig gevallen.
˜”*°• it has to be fun •°*”˜